روان شناسان دریافته اند که نخستین فشارهای روحی که در دوران نوزادی بر کودک تحمیل می شود رشد مغزی او را محدود می کند. پیش از این بر نیاز کودک به مهر و محبت به اندازه کافی تاکید می شد اما اینکه عشق و علاقه نه تنها می تواند موجب پختگی عاطفی کودک شود بلکه بر ساختار مغزی او نیز اثر می گذارد و یافته جدیدی است. براساس تحقیقات انجام شده معلوم شد حفره سیاهی که بخشی از مغز است، مسئولیت رشد و تحول در درک احساس و ساخت، عملکرد و هضم عواطف، تجربه زیبایی و لذت، لیاقت و هنر رفتار و برخورد عاقلانه با دیگران را بر عهده دارد.

مغز یک نوزاد که هنوز به خوبی شکل نگرفته است و بدون ساختار است برای رشد و تحول خود به تحریک نیاز دارد و این تحریکات علاوه بر بازی ها و رنگ ها و صدا ها به برخوردها و رفتارهای محبت آمیز نیز محتاج است.

روان کاوان آلمانی دریافته اند مغز یک نوزاد که هنوز به خوبی شکل نگرفته است و بدون ساختار است برای رشد و تحول خود به تحریک نیاز دارد و این تحریکات علاوه بر بازی ها و رنگ ها و صدا ها به برخوردها و رفتارهای محبت آمیز نیز محتاج است. به طوری که حتی لبخند و تماس چشم ها و وجود یک غمخوار و پرستار سبب آرامش و آسودگی خاطر کودک شده و به ترشح هورمونی منجر می شود این هورمون در پختگی رشد و تحول رفتار اجتماعی کودک موثر و سرنوشت ساز است.

اما اگر کودکی تحت فشار روحی مراقبین خود باشد در بزرگسالی بیش از حد متوسط آسیب پذیر خواهد شد.

(همین جا کمی درنگ کن! بی خود نیست که قدما با اشاره به ضرب المثلی می گفتند زبان خوش مار را از سوراخ بیرون می آورد و با مهربانی می توان دل دشمن را هم نرم کرد، امتحان کرده ای؟ چقدر از برخوردهای سخت گیرانه  امروزت به خاطر بی مهری دیدن دیروزت بوده است نکند تجربیات تلخ گذشته ای در نسل بعدی (فرزندت) تکرار شود.)

منبع : روزنامه ابتکار